Układowe choroby tkanki łącznej to grupa różnorodnych klinicznie chorób, których wspólna cecha jest pojawianie się przeciwciał przeciwjądrowych, skierowanych przeciwko własnym tkankom. Są to klasyczne choroby z autoagresji. Czynnik immunizacji bywa często nieznany. Może nim być przebyta infekcja, stosowane leki, zanieczyszczenia, środki chemiczne. Często nie udaje się ustalić, co mogło wyindukować produkcję przeciwciał. Ich pojawianie się w organizmie może być powolne i stopniowe lub nagle. W pierwszej sytuacji choroby rozwijają się latami, doprowadzają do niewielkich i często pozornie niepowiązanych ze sobą zespołów chorobowych. W stanach nagłych choroby układowe mogą być przyczyną gwałtownych i postępujący gorączkę, zmian w układzie krążenia, neurologicznym, hematologicznymi płucach, nerkach czy przewodzie pokarmowym. 

Diagnoza i leczenie tych chroń jest trudnym wyzwaniem dla reumatologa. Leczenia wymaga pogodzenia działań immunosupresyjnych z odpowiednia ochrona przeciwwirusową i przeciwbakteryjną.